Het duurde even, maar ik ben er wel zo ongeveer uit. Het bevalt prima, om minder met sociale media te doen op fotogebied. Stukken rustiger. Heerlijk!
Na mijn laatste blog ben ik eerst redelijk radicaal gestopt met telkens de diverse sociale mediasites te bezoeken. Ook heb ik tijden weinig tot niets gepost. Beviel me goed. Het bracht me ook terug bij de basis van mijn fotografie: waarom deed ik dat ook al weer? Wat was de lol? Wat was mijn drive ook al weer?
Het is werkelijk heerlijk om hier in de luwte even bij stil te staan. Niet meer het gevoel te hebben dat je iets op internet moet zetten, er op uit moet gaan om beelden te maken die je kunt posten en die dan zo snel mogelijk te moeten uploaden. Ik begon op pad te gaan vanwege mijn drive: om er lekker uit te zijn en me te ontspannen door met geheel iets anders bezig te zijn; me te kunnen verliezen in de momenten van verwondering en het maken van foto’s.
Eerst moest ik dat nog heel doelbewust doen, waarbij de behoefte met een ‘goede foto’ thuis te komen nog behoorlijk aanwezig was. Maar later ging ik gewoon op weg. Op weg zonder dat het perse een beeld moest opleveren. Gewoon lekker buiten zijn en je laten verrassen door wat je zag en voelde.
De grap is dat dit voor mij op dit moment ook het beste werkt. Dus niet perse op pad gaan om één beeld dat ik in mijn hoofd heb vast te leggen. Vaak heb ik wel enkele ideeën of kies ik een locatie om dat ik daar gegeven de weersomstandigheden een bepaald soort foto kan maken, maar ik laat me bovenal graag verassen door wat ik tegenkom.
Ook ga ik (nog steeds) niet op pad om op een locatie één compositie te maken. En vervolgens de gehele ochtend of avond naast je statief te blijven staan om telkens hetzelfde beeld te maken. Zodat je dan na afloop het beste tijdstip er tussenuit kunt kiezen. Dat werkt voor mij (nog) niet. Ik ben er veel te onrustig voor en loop nog graag rond om nieuwe composities te bekijken. Komt misschien nog wel eens.
Ik maakt veel liever meerdere composities op verschillende bij elkaar locaties, zodat ik afwisseling heb en na afloop kan bepalen welke compositie mij op een groot het meest bevalt. In het veld blijft het immers een uitdaging dat goed in te schatten op zo’n klein schermpje.
De afgelopen maanden heb ik wel gemerkt dat ik steeds meer rust breng in het fotograferen. Het aantal belichtingen per shoot is daarmee dan ook drastisch naar beneden gegaan. Dus wie weet ga ook ik nog wel eens op weg om maar één foto te maken. Ik zie wel. Voorlopig echter nog niet. Het gaat lekker nu en hoe verder, dat komt later wel.